سحر خییییییلی داغونم بخدا.

دیگه کم آواردم.

دیگه از این خنده های الکی که شده یه نقاب همیشگی روی صورتم خسته شدم.

مگه نگفتی خدا عاشق بنده هاشه؟

پس چرا منو دوست نداره.

یعنی اینقدر بدم؟

یعنی حتی ارزش یه نگاهو ندارم؟

این خدایی که اینقدر ازش میحرفی کجاست؟

بهش بگو دستامو بگیره.

خییییییییییییلی بهش احتیاج دارم.

یادش بنداز که منم هستم.

منی که دارم می شکنم از غصه.

همه خوشحالن.

خب معلومه داره عید میشه.                                                                                                                    

پس چرا واسه من عید نمیاد؟

اینقدر از دست خودم دلگیرم که دلم میخواد خودمم بندازم دور.